(OCD)  بیماری است که در آن افراد افکار ناخواسته و پریشان کننده (وسواس) را بارها و بارها تجربه می کنند.برای کاهش اضطراب ناشی از این افکار ، افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری معمولاً احساس می کنند که باید اعمال خاصی (اجباری) انجام دهند.حدود 2.3 درصد از افراد در برخی از دوره های زندگی خود OCD را تجربه می کنند.OCD یک بیماری طولانی مدت است که می تواند مانع فعالیتهای مهم روزانه مانند کار یا مدرسه شود و همچنین ممکن است بر روابط تأثیر بگذارد.اگرچه هنوز هیچ درمانی وجود ندارد ، اما روشهای درمانی وجود دارد که می تواند به کاهش علائم OCD کمک کند.رابطه زناشویی در بیماران با وسواس فکری همواره پر تنش است و درمان علایم به بهبود روابط زناشویی کمک می کند.

 

گزینه های درمان OCD

 

بسیاری از افرادی که علائم OCD را تجربه می کنند هرگز به دنبال درمان نیستند ، شاید به این دلیل که علائم ممکن است بیایند و از بین روند و شدت آنها در طول زندگی متفاوت است.با OCD ، درمان زود هنگام معمولاً بهترین اقدام است. نتایج با مداخله زودهنگام و مراقبت های مناسب موفق تر می شوند.

وقتی درمان توسط یک تیم مراقبت های بهداشتی ارائه شود ، نتایج نیز بهتر است. این می تواند شامل پزشکان ، روانشناسان ، روانپزشکان ، پرستاران روانپزشکی و داروسازانی باشد که با هم همکاری می کنند تا یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای فردی شما ایجاد کنند.

 

رفتار درمانی شناختی (CBT)

 

برای بسیاری از افراد ، درمان شناختی رفتاری (CBT) یک روش موثر برای درمان علائم OCD ، با یا بدون دارو است.CBT درمانی است که بر شناسایی و تغییر الگوهای فکری ناسالم و غیرواقعی متمرکز است.

با CBT ، شما و درمانگر خود درباره افکاری که باعث اضطراب شما می شوند صحبت می کنید. شما ممکن است:

 

-درباره احتمال یا واقع بینی بودن فرضیات خود بحث کنید
-افکار را بازسازی کنید تا سالم تر و واقع بینانه تر باشند
-افکار خود را از کارهایی که انجام می دهید جدا کنید
-پذیرش افکار را به جای تلاش برای اجتناب آنها ، تمرین کنید

در اوایل جلسات درمانی ، درمانگر شما را در مورد OCD آموزش می دهد و شما را به مهارتهایی مجهز می کند که می توانید برای کاهش اضطراب استفاده کنید.
درمانگر همچنین به شما کمک می کند موقعیت ها و حوادثی را که باعث ایجاد افکار وسواسی و اضطراب می شوند ، شناسایی کنید. آنها به شما کمک می کنند بفهمید این رویدادها به افراد ، چیزها ، مکان ها ، احساسات یا محرک های حسی مانند بو یا صدا مربوط می شوند.
درمانگر شما معمولاً به شما فرصتی می دهد تا اعمالی را که احساس می کنید مجبور به انجام آنها هستید و چگونه این اجبارها با ترسهایی که احساس می کنید ، توصیف کند. هنگامی که عوامل محرک خود را شناسایی کردید ، درمانگر به شما کمک می کند تا آنها را با توجه به ناراحت کننده بودن رتبه بندی کنید.

با گذشت زمان ، شما و درمانگر خود به تدریج با هر یک از ترس های خود مقابله می کنید و این کار را با کمترین ناراحتی آغاز می کنید. به شما این امکان را می دهد که با مهارت هایی که آموخته اید ، خود را آرام کنید. 

 

دارو درمانی 

 

در صورت تشخیص OCD ، پزشک یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی ممکن است برای کمک به شما در مدیریت علائم خود دارو تجویز کند.
موثرترین داروها دسته ای از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) هستند. از جمله متداول ترین موارد تجویز شده عبارتند از:

-پاکسیل (پاروکستین)
-زولوفت (سرترالین)
-پروزاک (فلوکستین)
-فلووکسامین
-Celexa (سیتالوپرام)

 

ممکن است زمان لازم باشد تا این داروها در شما به یک سطح موثر برسند. برخی از منابع نشان می دهد اگر یک سال یا بیشتر به طور مداوم دارو مصرف کنید ، ممکن است بهترین نتیجه را بگیرید.
کلومیپرامین ضد افسردگی سه حلقه ای نیز به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته و نشان داده است که در کاهش علائم OCD موثر است. اگرچه موثر است ، اما عوارض جانبی برای برخی از افراد گسترده تر است.

اگر برای درمان علائم OCD دارویی مصرف می کنید ، مهم است که قبل از قطع یا کاهش میزان مصرف ، با درمانگر خود صحبت کنید. توقف یا کاهش سریع دوز می تواند اثرات مضر داشته باشد.

 

روش های درمانی تحریک مغز

 

با درمان تحریک مغزی ، پزشکان از پالس های مغناطیسی یا الکتریکی برای تغییر فعالیت در مناطقی از مغز که بر علائم OCD تأثیر می گذارند استفاده می کنند.

 

تحریک عمیق مغز

 

شواهد علمی در مورد اثربخشی تحریک عمیق مغز متفاوت است. به دلیل ماهیت تهاجمی این روش درمانی ، اکثر پزشکان اتفاق نظر دارند که فقط در صورتی باید مورد توجه قرار گیرد که روان درمانی یا دارو نتواند به کاهش علائم OCD کمک کند.
با تحریک عمیق مغز ، پزشک یک الکترود بسیار نازک را در ناحیه ای از مغز شما قرار می دهد که مشخص می شود با OCD درگیر است.
هنگامی که الکترود در محل قرار گرفت ، می توان از پالس های الکتریکی کوچک برای تحریک مغز استفاده کرد. اگر تحریک علائم را تسکین ندهد ، می توان الکترود را برداشته یا دوباره در ناحیه دیگری از مغز کاشت.
از اواسط دهه 1980 درمان های تحریک مغز برای درمان OCD استفاده می شود. تحقیقات در حال انجام ، پزشکان را قادر می سازد تا مناطقی از مغز را که مربوط به علائم خاصی هستند ، به طور دقیق تر هدف قرار دهند.

 

برای کمک به خود چه کاری می توانید انجام دهید؟

 

 

OCD می تواند استرس زیادی ایجاد کند. هر روش درمانی که برای شما مناسب باشد و درمانگر شما تصمیم به استفاده از آن می گیرد ، ممکن است مفید باشد.
تکنیک های مدیریت استرس زیر همه روش های موثر برای کمک به آرامش ذهن و بدن شما هستند:

-مراقبه
-تکنیک های ذهن آگاهی
-تمرینات تنفس عمیق
-ورزش منظم
-خواب کافی

 

 

 

هنگامی که با یک وضعیت چالش برانگیز مانند OCD روبرو هستید ، مراقبت از سلامت کلی شما از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برخی از کارهایی که ممکن است بخواهید برای بهینه سازی سلامتی خود انجام دهید عبارتند از:

-داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل
-حداقل 20 تا 30 دقیقه در روز ورزش کنید
-هر شب حداقل 7 تا 8 ساعت بخوابید