10 اقدامی که والدین باید برای امنیت فرزندانشان در فضای مجازی انجام دهند تا بچه ها را از آسیب دور نگه دارند. و در آینده دچار اعتیاد به پورنوگرافی یا اعتیاد به خود ارضایی نشوند
10 اقدامی که والدین باید برای امنیت فرزندانشان در فضای مجازی انجام دهند تا بچه ها را از آسیب افراد با اختلال پدوفیلیا دور نگه دارند. و در آینده دچار اعتیاد به پورنوگرافی یا اعتیاد به خود ارضایی نشوند
به عنوان والدین ، ما به طور کلی همه تلاش خود را می کنیم تا فرزندان خود را ایمن و سالم نگه داریم ، از آنکه خطری آنها را تهدید کند.
قبل از بیرون رفتن در روز آفتابی ، تا هنگام عبور از خیابان ها مراقب آنها هستیم و همیشه از کلاه ایمنی برای آنها استفاده می کنیم. اما شما برای محافظت از آنها در مقابل قلدرها ، شکارچیان و محتوای نامناسب فضای مجازی چه کاری انجام می دهید؟
بیایید واضح تر به موضوع نگاه کنیم ، اینترنت آمدهاست که بماند و با تحقیقی که بدست آمده است هشتاد و سه درصد از نوجوانان استرالیا روزانه سه بار یا بیشتر (و این با داشتن تلفن های هوشمند) از اینترنت استفاده میکنند در این مقاله ما برای شما راه کار هایی را آورده ایم که این اطمینان خاطر را به شما میدهد که فرزندانتان در محیطی امن در اینترنت فعالیت میکنند.
به محض اینکه کودک شما دسترسی به اینترنت را آغاز کرد ، با آنها در مورد آنچه می خواند ، تماشا می کند و چه کسی با آنها ارتباط برقرار می کند صحبت کنید و مکالمه را متناسب با سنشان ادامه دهید. از فرزند خود بپرسید که از چه سایتهایی بازدید می کند یا برنامه هایی که استفاده می کند ، لیستی بنویسید و به آنها نگاه کنید. با فرزند خود در مورد آنچه فکر می کنید مناسب است صحبت کنید و به آنها یادآوری کنید که این افکار ممکن است برای والدین و فرزندانشان متفاوت باشد.
به سخنان فرزند خود گوش دهید و در مورد آنچه برای خانواده شما مناسب است به توافق برسید. به یاد داشته باشید زمان آن فرا خواهد رسید که آنها خارج از امنیت خانه به اینترنت دسترسی پیدا کنند و شما می خواهید که آنها برای این امر آماده باشند.
آموزش آنها در مورد شهرت آنلاین آنها نیز ضروری است و باید بدانند چگونه مراقب رفتار خود باشند ، با مردم تعامل داشته و خود را در چنین تالار عمومی نشان دهند. آنها همیشه باید به خاطر داشته باشند که اینترنت صرفا مکان خصوصی ای نیست.
همیشه به کار با اینترنت فرزندتان بطور آنلاین و به ویژه کودکان کوچکتر نظارت کنید. رایانه را در یک نقطه مرکزی در خانه نگه دارید که به راحتی می توان به آنچه کودک شما انجام می دهد و به صورت آنلاین مشاهده می کند نظارت داشته باشید. برای دستگاه های تلفن همراه ، می توانید آنها را تنظیم کنید تا رمزهای Wi-Fi را فراموش کنند تا فرزندان شما بدون آنکه شما بدانید ، نتوانند آنلاین شوند. همچنین می توانید توافق کنید که هیچ تبلت ، لپ تاپ و وسایل مشابه دیگری در اتاق خواب وجود نداشته باشد.
برای کودکان کوچکتر ، شما همچنین ممکن است تاریخچه مرورگر را پس از آنلاین شدن فرزندتان بررسی کنید تا ببیند از چه سایت هایی بازدید می کند. این رویکرد بدیهی است که کودکان بزرگتر می شوند و نحوه پاک کردن تاریخ ها را کشف می کنند، راه حلی که باعث میشود فعالیتشان را گستده تر انجام دهند.
جستجوهای بدون غرض به صورت آنلاین می تواند منجر به نتایج غیر اخلاقی یا غیره شود ، بنابراین عاقلانه است بدانیم که چگونه می توان از کنترل والدین / محدودیتهای جستجو توسط والدین ارائه شده توسط مرورگرهای وب ، ارائه دهنده خدمات اینترنتی و دستگاهها استفاده کرد. به عنوان مثال ، ویژگی فیلترهای SafeSearch در Google سایتهایی را با محتوای صریح جنسی مسدود می کند. برای روشن کردن آن ، به تنظیمات / SafeSearch Filters بروید. اگرچه 100 درصد دقیق نیست ، اما کنترل والدین می تواند به جلوگیری از دیده شدن و دسترسی فرزندتان به مواد خشونت آمیز یا جنسی کمک کند.
بیشتر بخوانید: آموزش جنسی به کودکان
به عنوان یک فرد بالغ و بزرگسال ، ما می دانیم که برخی از افراد آنلاین آنگونه که می گویند هستند ، نیستند ، اما کودکان و نوجوانان می توانند با توجه به اینکه چه کسی در حال گفتگو با آنها است برخورد کنند. اگر از سنین پایین به آنها آموزش بدهید ، این کار در آینده نگران کننده نیست.
اطمینان حاصل کنید که در گروه های رسانه های اجتماعی ، مخاطب فرزندانتان هستید و از نظارت بر پست ها و مطالبی که آنها انتشار میکنند اطمینان حاصل می کنید. ممکن است فرزندان شما مقاومت کنند اما به آنها بگویید که یکی از شرایط دسترسی ۀنها به اینترنت است.
اگر فرزند شما کاربر معمولی شبکه های اجتماعی است ، باید به محض ارسال اطلاعات ، از خطر دزدی اطلاعات شخصی یا تصاویر منتشر شده آگاه باشد. در حالی که آنها عواقب افشای اطلاعات شخصی به صورت آنلاین را کاملاً درک نکرده اند ، باید به آنها یاد دهید که درمورد آنچه ارسال و به اشتراک می گذارند ، محتاط و اندیشمند باشند. اگر اطلاعات (یعنی نام ، شماره تلفن ، آدرس خانه ، ایمیل ، نام مدرسه) یا عکس چیزی است که آنها به یک غریبه می دهند ، فرزندانتان را ترغیب کنید قبل از ارسال هر چیزی از خود بپرسند آیا این کار ضروری است؟
اگر فرزند شما عکس ها یا پست های آنلاین را به اشتراک می گذارد از او بخواهید که به شما اجازه دهد ببینید چه چیزی به اشتراک می گذارد یا از یک خواهر و برادر بزرگتر بخواهید قبل از اشتراک گذاری ، هر عکس را بررسی کند.
هر تصویر و جزئیات شخصی که در رسانه های اجتماعی و اینترنت ارسال و به اشتراک گذاشته می شود ، به رد پای دیجیتال شخص کمک می کند. خطر بزرگی که وجود دارد این است که به محض اینکه اطلاعات به صورت عمومی به اشتراک گذاشته شود ، می تواند به روشهایی که شما انتظار ندارید و قادر به کنترل آن نیستید ، استفاده شود. همچنین باید فرض کنید که هر چیزی که به صورت آنلاین پخش می شود همیشه میماند(بعضی اوقات می تواند حذف شود اما نه همیشه یعنی قبل از اینکه دیگران آن را ببینند و آن را ذخیره کنند). به همین دلیل ، کودکان و نوجوانان باید در محافظت از تصاویر و اطلاعات خود باهوش باشند. در مورد والدینی که مرتباً تصاویر آنلاین از فرزندان خود را ارسال می کنند ، همین اتفاق می افتد.
به فرزند خود بیاموزید که مطالب خود خود را فقط با آنهایی که میشناسند به اشتراک بگذارند، چراکه اثرات همه چیز پس از اتنشار باقی میماند. به جای اینکه همه چیز را برای همه دوستان خود در رسانه های اجتماعی ارسال کنند ، آنها را ترغیب به انتخاب کنید و از تنظیمات حریم خصوصی در بسترهای رسانه اجتماعی استفاده کنید.
اکثر برنامه ها ، شبکه ها و دستگاه ها دارای ویژگی های جغرافیایی هستند که محل زندگی شما را به صورت عمومی انتشار می دهند و می تواند شخصی را مستقیماً به سمت شما سوق دهد. این ویژگی ها باید به دلایل آشکار حفظ حریم خصوصی و ایمنی خاموش شوند. عکسهای دیجیتالی همچنین شامل ابرداده اطلاعات مربوط به زمان ، تاریخ و مختصات GPS) ) هستند که ممکن است بیشتر از آنچه می خواهید نشان دهند. برخی از سیستم عامل های رسانه های اجتماعی به طور خودکار این داده ها را مخفی یا حذف می کنند ، اما همه آنها این چنین نیستند ، بنابراین کارهای امنیتی خود را انجام دهید و بدانید که چه اطلاعاتی را به اشتراک می گذارید.
بیشتر بخوانید: انتخاب جنسیت جنین
تحقیقات درباره فعالیت های بدنی در استرالیا و دستورالعمل های رفتارهای بی تحرک بیان می کند کودکان بین 5 تا 17 سال سن روزانه بیش از دو ساعت از صفحه نمایش استفاده نداشته باشند. بنابراین ، مهم است که زمان آنلاین کودک خود را ، به ویژه کودکان کوچکتر ، کنترل کنید تا اطمینان حاصل شود که آنها عادت های بدی مضری ندارند. از فرزندانتان بخواهید که در مورد یک دوره زمانی توافق کنند ، 30مثلا دقیقه در هر جلسه و یک تایمر برای خاموش کردن تعیین کنید . فراموش نکنید که این کار را به پایان زمان غیر قابل مذاکره تبدیل کنید. شما همچنین باید Wi-Fi منزل را در هر ساعت مشخص (هر روز عادی قبل از خواب) خاموش کنید. همچنین می توانید برخی از روزها بدون اینترنت را در خانه خود بسازید تا همه را ترغیب کنید به دنبال روشهای فعال تر و یا کمتر فن آوری محور برای سرگرمی خود باشند.
خود را در مورد راههای ایمن سازی در شبکه های اجتماعی آموزش دهید تا بتوانید بهترین توصیه را به فرزندان خود بدهید. در شبکه ها و برنامه های اجتماعی که فرزندانتان از آنها استفاده می کنند ، عضو شوید و نحوه استفاده از تنظیمات حریم خصوصی و مکانیسم های گزارش را پیدا کنید. در مورد چگونگی ایمن ماندن در شبکه های اجتماعی ، از جمله صحبت کردن با یک فرد مورد اعتماد آگاه باشید.
اگر فرزند شما از شبکه های اجتماعی استفاده می کند ، مطمئن باشید که می داند چگونه:
پست های نامناسب و یا توهین آمیز را گزارش کند ، افراد را مسدود کند و از اطلاعات شخصی خود محافظت کند.
به آموزش های خود پایبند باشید و همیشه از نوع رفتارهای مثبت آنلاین که دوست دارید فرزندانتان استفاده کنند الگو بگیرید. اگر آنها هنگام آنلاین بودن شما را محتاط ببینند ، احتمالاً از شما پیروی می کنند. و ، بله ، این شامل محدود کردن زمان صفحه نمایش شما نیز هست.
درنهایت ، شما نمی خواهید که در کودک خود ترس ایجاد کرده یا مانع از آن شوید که بسیاری از مزایای آموزشی ، سرگرمی ، اجتماعی و دیگر اینترنت را تجربه نکند ، بلکه مهارت ها و دانش لازم را به آنها می دهید تا بدانند که چگونه می توانند بیشترین استفاده را داشته باشند بدون آنکه آسیب ببینند.
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سایت مرکز سلامت جنسی کامش می باشد.
