عفونت های جنسی 

بیماری های منتقله از راه  رابطه جنسی یا عفونت های منتقله از راه جنسی معمولا به وسیله تماس جنسی به دست می آید. ارگانیزم هایی که باعث بیماری های منتقله از راه جنسی می شوند ممکن است از فرد به فرد متفاوت باشد . در خون، اسپرم، یا واژن و سایر مایعات بدن منتقل شوند.

گاهی اوقات این عفونت های مسری جنسی می توانند به طور غیرمستقیم، از مادر به نوزاد در حین بارداری یا زایمان، یا از طریق انتقال خون یا سوزن های مشترک، منتقل شوند.یا از طریق نزدیکی.

ممکن است بیماری های منتقله از راه جنسی را از افرادی که به نظر کاملا سالم هستند بگیرید و حتی ممکن است از عفونت مطلع نباشند. عفونت های مسری جنسی همیشه علامت و نشانه ندارند، که این موضوع یکی از دلایلی است که متخصصان ترجیح می دهند واژه “عفونت های منتقله از راه جنسی” به “بیماری های منتقله از راه جنسی” را ترجیح دهند.

 

 

علائم عفونت های جنسی

عفونت های منتقل شده از راه جنسی می توانند طیفی از علائم و نشانه ها را شامل شوند. به همین دلیل ممکن است آنها تا زمانی که عوارضی رخ دهد یا شریک تشخیص بدهد متوجه بیماری  نشوند. علائمی که ممکن است نشان دهنده باشند عبارتند از:

زخم ها ی ناحیه آلت تناسلی زن یا دهانه رحم یا رکتوم

درد یا سوزش در ادرار

ترشح واژینال غیر معمول یا عجیب و غریب

خونریزی واژینال غیر معمول

درد در طول رابطه جنسی غدد لنفاوی متورم، به خصوص در کشاله ران، اما گاهی اوقات گسترده تر است

درد کمر و شکم

تب

خشک شدن بدن، دست و پا نشانه ها و علائم ممکن است چند روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری ظاهر شوند، یا ممکن است سال ها بعد ظاهر شوند، بسته به ارگانیسم بدن دارد.

چه وقت به پزشک مراجعه کنید؟

زمانی که شما از لحاظ جنسی فعال هستید و ممکن است در معرض عفونت های مسری جنسی قرار داشته باشید

زمانی که شما علائم و نشانه  های بیماری را دارید

قبل از شروع رابطه جنسی با یک شریک جدید

علل عفونت های مسری جنسی

عفونت های منتقله از راه جنسی می تواند ناشی از:

باکتری (گونوره، سیفلیس، کلامیدیا)

انگل

ویروس ها (ویروس پاپیلومای انسانی، زگیل تناسلی، اچ آی وی) فعالیت جنسی در گسترش بسیاری از عوامل دیگر عفونی نقش دارد، گرچه ممکن است بدون تماس جنسی آلوده شود. نمونه هایی از جمله ویروس های هپاتیت و شیگلا هستند.

عوامل خطر

هر کس که از لحاظ جنسی فعال است، خطر ابتلا به عفونت منتقله از راه جنسی را  دارد و تا حدودی در معرض خطر قرار است. عواملی که ممکن است این خطر را افزایش دهند عبارتند از:

داشتن رابطه جنسی بدون حفاظت. نفوذ به واژن یا مقعد توسط یک شریک آلوده که از کاندوم لاتکس استفاده نکرده است، خطر ابتلا به عفونت های مسری جنسی را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. استفاده نامناسب یا ناسازگاری از کاندوم همچنین می تواند خطر شما را افزایش دهد.

رابطه جنسی دهانی ممکن است کمتر خطرناک باشد، اما هنوز می توان بدون وجود کاندوم لاتکس عفونت را انتقال داد.

داشتن رابطه جنسی با چندین شریک جنسی. هرچه بیشتر افراد با شما تماس جنسی داشته باشند، خطر بیشتری خواهید داشت. داشتن سابقه ابتلا به عفونت های مسری جنسی امکان ابتلا را بالاتر می برد.

انتقال از مادر به نوزاد : برخی از عفونت های جنسی مانند گونوره، کلامیدیا، اچ آی وی و سیفلیس – می توانند از حاملگی یا زایمان از یک مادر آلوده به کودک خود منتقل شوند. ابتلا به این بیماری ها ممکن است کشنده باشد.

عوارض احتمالی عبارتند از:

درد لگن

عوارض بارداری

التهاب چشم

آرتروز

بیماری التهابی لگن

ناباروری

بیماری قلبی برخی از سرطانها، از قبیل سرطانهای سرطان دهلیزی و رکتوم مرتبط با  اچ پی وی

جلوگیری

راه های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به عفونت های منتقله از راه جنسی وجود دارد.

عقب نشینی کنید. موثرترین راه برای جلوگیری از  عفونت های جنسی این است که از رابطه جنسی اجتناب کنید.

با یک شریک بدون عفونت رابطه داشته باشید. یکی دیگر از راه های قابل اجتناب از بیماری های عفونی مسری جنسی این است که در دراز مدت روابط متقابلا یکپارچه با یک شریک که آلوده نیست، باقی بماند.

از مقاربت واژینال و مقعد با شرکای جدید تا زمانی که هر دو برای بیماری آزمایش شده باشند اجتناب کنید. رابطه جنسی دهان و دندان کمتر خطرناک است، اما از کاندوم لاتکس یا سم دندان استفاده می شود – یک قطعه نازک، مربع از لاستیک ساخته شده با لاتکس یا سیلیکون – برای جلوگیری از تماس مستقیم بین غشاهای مخاط دهان و آلت تناسلی. در نظر داشته باشید که هیچ آزمایش غربالگری برای هر دو جنس وجود ندارد و ویروس پاپیلومای انسانی برای مردان در دسترس نیست.

واکسیناسیون کنید.

 واکسن زودهنگام قبل از قرار گرفتن در معرض عفونت های مسری جنسی در جلوگیری از انواع خاصی از  بیماری ها موثر است. واکسنها برای جلوگیری از ویروس پاپیلومای انسانی هپاتیت و اچ پی وی در دسترس هستند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند که واکسن برای دختران و پسران 11 و 12 ساله باشد. اگر در سن 11 و 12 به طور کامل واکسینه نشود، توصیه می کند دختران و زنان بالای 26 سال و پسران و مردان تا سن 26 سالگی واکسن را دریافت کنید.

استفاده از کاندوم ها

استفاده از کاندوم ها و سدهای دندان را به طور مداوم و درست انجام دهید. استفاده از یک کاندوم جدید لاتکس یا سد دندان برای هر عمل جنسی، به صورت واژینال یا مقعد. هرگز از یک روان کننده روغن، مانند لوبریکانت ، با یک کاندوم لاتکس یا سد دندان استفاده نکنید.

کاندوم ساخته شده از غشاء طبیعی توصیه نمی شود زیرا آنها در جلوگیری از عفونت های جنسی موثر نیستند. در نظر داشته باشید که در حالیکه کاندوم خطر ابتلا به اکثر موارد ابتلا به بیماری را کاهش می دهد، اما برای محافظت از بیماری هایی که شامل زخم های تناسلی در معرض ویروس پاپیلومای انسانی یا تبخال هستند محافظتی انجام نمی دهد.

همچنین اشکال غیر ایمن ضد بارداری مانند داروهای ضد بارداری خوراکی یا دستگاه های داخل رحمی از بدن در مقابل بیماری های عفونی جنسی محافظت نمی کنند.

الکل بیش از حد ننوشید و یا از دارو استفاده نکنید. اگر تحت تاثیر این موارد قرار گرفته اید، بیشتر احتمال دارد که در معرض خطرات جنسی باشید.

ختنه مرد را در نظر بگیرید. شواهدی وجود دارد که ختنه مردان می تواند تا 60 درصد کاهش خطر ابتلا به اچ آی وی را از یک زن آلوده داشته باشد. ختنه مردان نیز ممکن است به جلوگیری از انتقال ویروس تناسلی و ویروس تبخال تناسلی کمک کند.