مایکوپلاسما ژنیتالیوم (MG) نوعی باکتری است که عامل یک نوع عفونت واگیر دار جنسی است . شما آن را با داشتن رابطه جنسی با کسی که آن را دارد دریافت می کنید. حتی اگر رابطه جنسی واژینال را انجام ندهید، می توانید از طریق تماس جنسی یا مالش MG دریافت کنید.
دانشمندان از دهه 1980 در مورد این باکتری می دانستند، اما یک مطالعه اخیر نشان داد که بیش از 1 نفر از هر 100 بزرگسال ممکن است آن را داشته باشد.

 

 

علائم

 

MG همیشه علائم ایجاد نمی کند، بنابراین ممکن است آن را داشته باشید و آن را ندانید.
در مردان، علائم عبارتند از:

 

-ترشحات آبکی از آلت تناسلی 
-سوزش یا درد هنگام ادرار کردن

علائم برای زنان عبارتند از:

-ترشحات از واژن 
-درد هنگام رابطه جنسی
-خونریزی بعد از رابطه جنسی
-خونریزی بین پریود
-درد در ناحیه لگن زیر ناف

 

تشخیص MG

 

برخلاف سایر بیماری های مقاربتی، هیچ آزمایشی برای MG وجود ندارد که FDA آن را تایید کرده باشد. اما اگر شما یا پزشکتان فکر می‌کنید که ممکن است آن را داشته باشید، می‌توانید آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) انجام دهید.
برای این آزمایش، ممکن است مجبور شوید نمونه ادرار خود را بدهید. پزشک شما همچنین ممکن است از یک سواب برای نمونه برداری از واژن، دهانه رحم یا مجرای ادرار، لوله ای که ادرار شما را از بدن خارج می کند، استفاده کند.

 

سایر مشکلات سلامتی که MG می تواند ایجاد کند

 

-مشکلی که مجرای ادرار شما را تحریک، متورم و دچار خارش می کند، اورتریت نام دارد. ممکن است برای مردان و زنان اتفاق بیفتد.
-عفونت اندام های تناسلی زنان، به نام بیماری التهابی لگن (PID) که می تواند باردار شدن را سخت کند.
-دهانه رحم ملتهب، به نام سرویسیت

درمان MG می تواند دشوار باشد. آنتی بیوتیک های رایج مانند پنی سیلین با آسیب رساندن به دیواره سلولی میکروب باکتری ها را از بین می برند. اما باکتری MG دیواره سلولی ندارد، بنابراین این داروها خیلی خوب کار نمی کنند.
پزشک ممکن است ابتدا آزیترومایسین (Zithromax، Zmax) را امتحان کند. اگر این کار موثر نبود، ممکن است پزشک به شما موکسی فلوکساسین (Avelox) بدهد.

بعد از یک ماه، می‌توانید آزمایش دیگری انجام دهید تا مطمئن شوید که عفونت از بین رفته است، اما اگر علائم MG را ندارید، انجام آزمایش‌های روتین ایده خوبی نیست. اگر هنوز علائم دارید و هنوز بیماری را دارید، باید درمان بیشتری دریافت کنید.
پزشک شما همچنین ممکن است بر روی درمان سایر شرایطی که MG می تواند ایجاد کند، مانند اورتریت، PID یا دهانه رحم تمرکز کند.

شرکای جنسی شما باید با پزشک خود در مورد آزمایش و درمان صحبت کنند تا افراد دیگر را آلوده نکنند یا به شما پس ندهند. شما هنوز هم می توانید MG را دوباره دریافت کنید حتی زمانی که قبلاً برای آن درمان داشته اید.

 

بیشتر بخوانید:رابطه جنسی خطرناک چیست؟

 

 

 

جلوگیری

 

کاندوم‌ها می‌توانند احتمال ابتلا به MG را کاهش دهند، اما نمی‌توانند تضمین کنند که آن را دریافت نمی‌کنید. اگر به این بیماری مبتلا هستید، تا 7 روز پس از شروع درمان از رابطه جنسی خودداری کنید تا دیگران را مبتلا نکنید.