اختلال دوقطبی چگونه است؟

 

اختلال دوقطبی ممکن است روابط را تیره کند و کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد.چهار نوع اختلال دوقطبی وجود دارد.همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حالت های افسردگی را تجربه نمی کنند.معمولاً برای حفظ مؤثر این اختلالات به دارو نیاز است.

رابطه جنسی در اختلال دوقطبی مانند سایر اختلالات شخصیتی دچار مشکلاتی است. 
وقتی صحبت از تشخیص اختلالات خلقی یا اختلالات شخصیتی می شود، مهم است که بدانیم اغلب تنوع زیادی در نحوه بروز یک اختلال خاص وجود دارد.
مشخص ترین ویژگی اختلال دوقطبی، تمایل به تجربه نوسانات قابل توجه در خلق، انرژی و رفتار در طول زمان است. ممکن است با فردی مبتلا به این اختلال در نقطه‌ای ملاقات کنید که احساس می‌کند فوق‌العاده قوی و در اوج دنیاست، اما وقتی او را هفته‌ها یا ماه‌ها بعد می‌بینید، در یک افسردگی در حال غرق شدن باشد.

 

اگر به دنبال تقویت نعوظ خود هستید مقاله شاک ویو تراپی را بخوانید .

 

 

این ویژگی ها  رفتار شیدایی است که این اختلال را تعریف می کند. اگر فردی فقط قسمت هایی از رفتارهای شیدایی را نشان دهد، نه افسردگی، این حالت به عنوان دوقطبی I طبقه بندی می شود. اگر دوره های افسردگی نیز وجود داشته باشد، به عنوان دوقطبی II واجد شرایط است. سیکلوتیمیا نوعی از این اختلال است که با وجود علائم افسردگی و شیدایی که دو یا چند سال در بزرگسالان ادامه دارد، تعریف می شود.

نشانه‌هایی که نشان می‌دهد فرد ممکن است با اختلال دوقطبی دست و پنجه نرم کند، می‌تواند شامل تلاش برای خوددرمانی، از جمله سوء مصرف مواد باشد. مشکل در فکر کردن از طریق تصمیمات و مسائل به شیوه ای منطقی و شفاف. و مشکلات مربوط به اضطراب این افراد همچنین ممکن است واکنش‌های غیرمنتظره‌ای به داروهای ضد افسردگی نشان دهند که می‌تواند باعث ایجاد دوره‌های شیدایی در آنها شود. ممکن است سال ها طول بکشد تا تشخیص دقیق انجام شود، که می تواند منجر به مشکلات قابل توجهی در زندگی روزمره شود. کنترل اختلال هدف است. تا زمانی که این اتفاق نیفتد، این اختلال فرد را کنترل می کند.

اختلال دوقطبی می تواند به طرق مختلف ظاهر شود، مانند موارد زیر:

-پریشانی اضطرابی : حداقل دو علامت اضطراب (نگرانی، تنش، بی قراری و غیره) در طول یک دوره خلقی وجود دارد.

-ویژگی های مختلط : یک دوره خلقی نشان دهنده ترکیبی از علائم افسردگی و شیدایی در طول یک دوره است.

ویژگی‌های مالیخولیایی : این ویژگی افسردگی شدید است و شامل علائمی مانند کاهش وزن، عدم علاقه به فعالیت‌هایی است که زمانی لذت‌بخش بوده، بی‌خوابی یا زود بلند شدن، و احساس گناه شدید.

-ویژگی های غیر معمول : علائم غیرمنتظره مانند پرخوابی، پرخوری، حساسیت فوق العاده نسبت به طرد یا انتقاد و در واقع احساس بد در حین فعالیت های لذت بخش وجود دارد.

-ویژگی‌های روان‌پریشی سازگار با خلق : این ویژگی ظاهری ویژگی‌های روان‌پریشی، از جمله هذیان‌ها و توهم‌ها را توصیف می‌کند که به وضوح منعکس‌کننده حالت خلقی فعلی است.

-ویژگی‌های روان‌پریشی ناسازگار با خلق : به‌عنوان روش دیگر، برخی افراد ممکن است رفتارها یا تجربیاتی روان‌پریشی نشان دهند که با خلق و خوی آن‌ها همخوانی ندارد.

-کاتاتونیا: علائم بارز کاتاتونیا شامل عدم پاسخگویی، سفتی عضلات، حرکات بی قرار و بی هدف و عدم ارتباط است.

-شروع بعد از زایمان: این اختلال کمی قبل یا بعد از زایمان رخ می دهد. تغییرات هورمونی که برخی از زنان تجربه می کنند می تواند به طور قابل توجهی بر سلامت روان تأثیر بگذارد.

-الگوی فصلی: علائم این اختلال ممکن است فقط در زمان‌های خاصی از سال ظاهر شود، معمولاً زمانی که نور روز کمتری وجود دارد، دقیقاً همان‌طور که اختلال عاطفی فصلی (SAD) برای برخی ظاهر می‌شود.

 

چه نوع درمانی بهتر عمل می کند؟

 

درمان اختلال دوقطبی یک کار چالش برانگیز است و داروهای روانگردان به طور کلی جزء مهم مراقبت هستند. لیتیوم بیش از 50 سال است که در درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود و مطالعات اخیر نشان می دهد که کتامین ممکن است یک درمان موثر برای این نوع افسردگی و همچنین اختلال افسردگی اساسی باشد. تزریق کتامین در کاهش علائم افسردگی و کاهش افکار و رفتارهای خودکشی موثر است. همچنین بر بهره وری کار تأثیر مثبت می گذارد.

با توجه به روان درمانی به عنوان یک درمان برای این اختلال، یک متا آنالیز ادبیات  نشان داد که درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی و آموزش روانی در ترکیب با دارو به طور مثبت به نتایج درمان کمک می کند. این اشکال درمانی زمانی موثر هستند که تمرکز بر یادگیری مهارت هایی باشد که به مددجو کمک می کند بیماری خود را مدیریت کند یا به خانواده ها کمک می کند تا برای رسیدن به این هدف با یکدیگر همکاری کنند.

 

بیشتر بخوانید : اختلال دو قطبی و سلامت جنسی

 

 

در تعاملات خود با افراد دوقطبی ثابت قدم باشید و فقط به این دلیل که در یک مورد از حمایت خودداری می کنند تسلیم نشوید. صبور باشید و به نشان دادن تمایل خود برای حضور در کنار آنها ادامه دهید.
به آنها کمک کنید تا روی اهدافشان متمرکز شوند و به اعمال و رفتارهایشان توجه کنند. اختلال را به‌عنوان مشکل برجسته نکنید. اگر غذا نمی‌خورند، آنها را تشویق کنید که غذا بخورند و به آنها یادآوری کنید که به آنها کمک می‌کند سالم بمانند. اگر نمی خوابند، آنها را تشویق کنید که استراحت کنند تا به آنها کمک کنید بیشتر بر زندگی خود کنترل داشته باشند. روی گام های کوچکی کار کنید که می توانند اثرات مثبت قابل توجهی داشته باشند.
اجازه دهید شخصی که برای شما مهم است بداند مراقبت از او چقدر برای شما مهم است و وقتی پیشنهادات حمایتی شما را رد می کند برای شما سخت است. به آنها بگویید که برای شما سخت است که آنها را کمتر از آنچه که ممکن است احساس کنند، احساس کنید.
آنها را به خاطر این اختلال سرزنش نکنید. روی راه هایی تمرکز کنید که علائم را می توان کاهش داد و روی روش هایی که می توانند علائم خود را برای کیفیت زندگی بهتر و تعامل سالم تر با دیگران مدیریت کنند.