اختلال اضطراب اجتماعی که گاهی اوقات به عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود ، نوعی اختلال اضطرابی است که باعث ترس شدید در محیط های اجتماعی می شود. افراد مبتلا به این اختلال در صحبت با مردم ، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات اجتماعی مشکل دارند. آنها از قضاوت یا موشکافی توسط دیگران می ترسند. آنها ممکن است درک کنند که ترس آنها غیر منطقی است ، اما برای غلبه بر آنها احساس ناتوانی می کنند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی گاهی دچار مشکلات جنسی در روابط زناشویی خود می شوند. بنابراین ما  تاثیر استرس بر رابطه جنسی را در اختلال اضطراب اجتماعی می بینیم 
اضطراب اجتماعی با کمرویی متفاوت است. کمرویی معمولاً کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. اضطراب اجتماعی مداوم و ناتوان کننده است. این می تواند توانایی فرد را تحت تأثیر قرار دهد مثل :
-کار کردن
-حضور در مدرسه

 

اگر زود انزالی باعث شده اعتماد به نفس خودتون رو در رابطه جنسی از دست بدین مقاله درمان زود انزالی را بخوانید . 

 

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

 

تعامل اجتماعی ممکن است علائم جسمی زیر را ایجاد کند:
-خجالت زدگی
-حالت تهوع
-تعرق مفرط
-لرزیدن 
-مشکل در صحبت کردن
-سرگیجه یا سبکی سر
-ضربان قلب سریع

 

علائم روانشناختی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

-به شدت نگران موقعیت های اجتماعی باشید
-روزها یا هفته ها قبل از یک رویداد نگران کننده باشید
-اجتناب از موقعیت های اجتماعی و یا تلاش برای ترکیب در پس زمینه اگر شما باید در آن شرکت کنید
-نگران خجالت کشیدن در یک موقعیت اجتماعی باشید
-نگرانی از اینکه دیگران متوجه استرس و عصبی بودن شما شوند
-نیاز به الکل برای مواجهه با یک وضعیت اجتماعی
-از دست دادن مدرسه یا کار به دلیل اضطراب

طبیعی است که گاهی احساس اضطراب کنید. با این حال ، وقتی دچار هراس اجتماعی هستید ، دائماً ترس دارید که توسط دیگران قضاوت شوید یا در مقابل آنها تحقیر شوید. شما ممکن است از همه موقعیت های اجتماعی اجتناب کنید ، از جمله:
-سوال پرسیدن
-مصاحبه های شغلی
خرید کردن
-استفاده از سرویس بهداشتی عمومی
-صحبت تلفنی
-غذا خوردن در جمع

علائم اضطراب اجتماعی ممکن است در همه شرایط وجود نداشته باشد. می توانید اضطراب محدود یا انتخابی داشته باشید. به عنوان مثال ، علائم ممکن است فقط هنگامی رخ دهد که در مقابل مردم غذا می خورید یا با غریبه ها صحبت می کنید. 

 

چه عواملی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟

 

علت دقیق هراس اجتماعی ناشناخته است. با این حال ، تحقیقات فعلی این ایده را پشتیبانی می کند که ناشی از ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیک است. تجارب منفی نیز ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد ، از جمله:
-قلدری
-درگیری خانوادگی
-سوء استفاده جنسی

ناهنجاری های جسمی مانند عدم تعادل سروتونین ممکن است در این شرایط نقش داشته باشد. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز است که به تنظیم خلق و خو کمک می کند. آمیگدالای بیش فعال (ساختاری در مغز که پاسخ ترس و احساسات یا افکار اضطراب را کنترل می کند) نیز ممکن است باعث این اختلالات شود.

اختلالات اضطرابی می تواند در خانواده ها بروز کند. با این حال ، محققان مطمئن نیستند که آیا آنها واقعاً با عوامل ژنتیکی مرتبط هستند یا خیر. به عنوان مثال ، ممکن است کودک با یادگیری رفتار یکی از والدین خود که دارای اختلال اضطراب است ، دچار اختلال اضطراب شود. همچنین کودکان می توانند در اثر تربیت در محیط های کنترل کننده یا محافظت بیش از حد ، دچار اختلالات اضطرابی شوند.

 

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی

 

هیچ آزمایش پزشکی برای بررسی اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد. درمانگر شما از توصیف علائم شما ، هراس اجتماعی را تشخیص می دهد.آنها همچنین می توانند پس از بررسی برخی از الگوهای رفتاری ، هراس اجتماعی را تشخیص دهند.
در هنگام ملاقات ، درمانگر از شما می خواهد علائم خود را توضیح دهید. آنها همچنین از شما می خواهند که در مورد شرایطی که علائم شما را ایجاد می کنند صحبت کنید.

 

معیارهای اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر است:

 

-ترس مداوم از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از تحقیر یا خجالت
-قبل از یک تعامل اجتماعی احساس اضطراب یا وحشت کنید
-درک غیر منطقی ترس شما
-اضطرابی که زندگی روزمره را مختل می کند

 

درمان اختلال اضطراب اجتماعی

 

انواع مختلفی از درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی در دسترس است. نتایج درمان در افراد مختلف متفاوت است. برخی از افراد فقط به یک نوع درمان نیاز دارند. با این حال ، دیگران ممکن است بیش از یک مورد نیاز داشته باشند..

گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

رفتار درمانی شناختی : این روش درمانی به شما کمک می کند یاد بگیرید که چگونه اضطراب را از طریق آرامش و تنفس کنترل کنید و چگونه افکار منفی را با افکار مثبت جایگزین کنید.

درمان از طریق مواجهه : این نوع درمان به شما کمک می کند تا به جای اجتناب از آنها ، به تدریج با موقعیت های اجتماعی روبرو شوید.

گروه درمانی  : این روش درمانی به شما کمک می کند مهارت ها و فنون اجتماعی را برای تعامل با افراد در محیط های اجتماعی فرا بگیرید. شرکت در گروه درمانی با دیگران که ترس مشابهی دارند ممکن است باعث شود کمتر احساس تنهایی کنید. به شما فرصتی می دهد تا مهارت های جدید خود را از طریق نقش آفرینی تمرین کنید.

 

درمان های خانگی شامل موارد زیر است :

 

پرهیز از کافئین : غذاهایی مانند قهوه ، شکلات و سودا محرک هستند و ممکن است اضطراب را افزایش دهند.

خواب زیاد : داشتن حداقل هشت ساعت خواب در هر شب توصیه می شود. کمبود خواب می تواند اضطراب را افزایش داده و علائم هراس اجتماعی را بدتر کند.
اگر وضعیت شما با درمان و تغییر شیوه زندگی بهبود نیابد ، درمانگر شما ممکن است داروهایی را برای درمان اضطراب و افسردگی تجویز کند. این داروها اختلال اضطراب اجتماعی را درمان نمی کنند. با این حال ، آنها می توانند علائم شما را بهبود بخشند و به شما در عملکرد روزمره کمک کنند. ممکن است مصرف دارو برای بهبود علائم شما سه ماه طول بکشد.

 

بیشتر بخوانید : اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا ASPD چیست؟

 

افراد مبتلا به هراس اجتماعی برای کنار آمدن با اضطراب ناشی از تعامل اجتماعی ممکن است به مواد مخدر و الکل اعتماد کنند. اگر هراس اجتماعی درمان نشود ، می تواند منجر به سایر رفتارهای پرخطر شود ، از جمله:

-سو مصرف الکل و مواد مخدر
-تنهایی
-افکار خودکشی