فروپاشی عصبی یا روانی اصطلاحی است که برای توصیف دوره ای از ناراحتی های شدید روانی به کار می رود. در این دوره ، شما نمی توانید فعالیت روزمره خود را انجام دهید.این اصطلاح زمانی برای اشاره به انواع مختلف بیماریهای روانی استفاده می شد .
فروپاشی عصبی یا روانی اصطلاحی است که برای توصیف دوره ای از ناراحتی های شدید روانی به کار می رود. در این دوره ، شما نمی توانید فعالیت روزمره از جمله فعالیت جنسی خود را انجام دهید.این اصطلاح زمانی برای اشاره به انواع مختلف بیماریهای روانی استفاده می شد ،اثر فروپاشی عصبی بر رابطه زناشویی مانند تاثیر افسردگی بر رابطه جنسی است و آنرا محدود می کند مانند از جمله:
-افسردگی
-اضطراب
-اختلال استرس حاد
اگرچه شکست عصبی دیگر یک اصطلاح پزشکی محسوب نمی شود ، اما هنوز هم بسیاری آن را برای توصیف موارد زیر استفاده می کنند :
-علائم شدید استرس
-ناتوانی در کنار آمدن با چالش های زندگی
آنچه دیگران به عنوان یک شکست روحی می بینند نیز می تواند یک بیماری روانی تشخیص داده نشده باشد.
هیچ تعریف مورد توافق برای آنچه که یک شکست عصبی را تعریف می کند وجود ندارد. این به طور کلی به عنوان دوره ای تلقی می شود که استرس جسمی و روحی غیرقابل تحمل می شود و توانایی عملکرد موثر فرد را مختل می کند.
اگر زود انزالی در شما باعث بی میلی جنسی در شما شده مقاله درمان زود انزالی را بخوانید .
ممکن است هنگام تجربهشکست عصبی علائم جسمی ، روانی و رفتاری را تجربه کنید. علائم شکست عصبی در افراد مختلف متفاوت است. علت زمینه ای نیز می تواند بر علائم شما تأثیر بگذارد.از آنجایی که این اصطلاح دیگر در جامعه پزشکی به کار نمی رود ، یک اختلال عصبی با استفاده از طیف گسترده ای از علائم توصیف شده است. این شامل :
-علائم افسردگی مانند از دست دادن امید و افکار خودکشی یا خودآزاری
-اضطراب همراه با فشار خون بالا سرگیجه ، ناراحتی معده و لرزش
-بیخوابی
-توهم
-نوسانات شدید خلقی یا طغیان های غیرقابل توضیح
-حملات وحشت ، که شامل درد قفسه سینه ، جدا شدن از واقعیت و خود ، ترس شدید و مشکل در تنفس می شود
-پارانویا ، مانند این که فکر کنید کسی شما را تماشا می کند یا شما را تعقیب می کند
-بازخورد یک رویداد آسیب زا ، که می تواند اختلال استرس پس از سانحه تشخیص داده نشده (PTSD) را نشان دهد
افرادی که دچار ناراحتی عصبی می شوند نیز ممکن است از خانواده ، دوستان و همکاران فاصله بگیرند. علائم عبارتند از:
-اجتناب از کارکردها و تعاملات اجتماعی
-بد غذا خوردن و خوابیدن
-عدم حضور در محل کار
-منزوی شدن
ممکن است فردی در شرایطی که استرس برایش قابل تحمل است ، دچار اختلال عصبی شود. این استرس می تواند ناشی از تأثیرات خارجی باشد. برخی از آنها عبارتند از:
-استرس کاری مداوم
-رویداد آسیب زا اخیر ، مانند مرگ در خانواده
-مسائل جدی مالی
-یک تغییر عمده در زندگی ، مانند طلاق
-خواب ضعیف و ناتوانی در آرامش
-شرایط پزشکی مزمن
برخی از عوامل موجود ممکن است احتمال ابتلا به نارسایی عصبی را در فرد افزایش دهند. این شامل:
-سابقه شخصی اختلالات اضطرابی
-سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی
-آسیب یا بیماری اخیر که مدیریت زندگی روزمره را دشوار می کند
-از گفتاردرمانی یا درمان رفتاری شناختی استفاده کنید
-مصرف داروهای تجویزی ، مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب ، برای درمان علائم
-تمرین درمان های جایگزین مانند طب سوزنی ، ماساژ درمانی یا یوگا
اگر احساس ناراحتی می کنید و در آستانه فروپاشی هستید ، این استراتژی ها را برای مدیریت علائم خود در نظر بگیرید:
-هنگامی که احساس اضطراب یا استرس می کنید ، عمیق نفس بکشید و از 10 به عقب بشمارید.
-کافئین و الکل را از رژیم غذایی خود حذف کنید.
-برنامه و روال خواب را تنظیم کنید که به شما کمک کند خوب بخوابید. این می تواند به معنای حمام گرم ، خاموش کردن وسایل الکترونیکی یا خواندن کتاب قبل از خواب باشد.
غیر معمول نیست که احساس کنیم در مقاطع مختلف نمی توانیم با استرس های زندگی کنار بیاییم. اما اگر در انجام کارهای روزانه خود با مشکل روبرو هستید و با استرس به طور سالم برخورد نمی کنید، توصیه می شود به پزشک مراجعه کنید .
شکست عصبی می تواند نشانه ای از اختلال در سلامت روان باشد. برای شما مهم است که به محض مشاهده علائم شکست عصبی به پزشک خود مراجعه کنید.
پزشک می تواند به شما در درمان علائم جسمی کمک کند. آنها همچنین می توانند شما را به روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهند. این متخصصان سلامت روان می توانند علائم احساسی ، روحی و رفتاری شما را درمان کنند.
بیشتر بخوانید : دو تکنیک قوی برای کاهش اضطراب
اصلاح شیوه زندگی می تواند به شما در جلوگیری از شکست عصبی کمک کند. آنها همچنین می توانند شدت و دفعات آنها را کاهش دهند. این شامل:
-حداقل 3 بار در هفته ورزش منظم انجام دهید ، که می تواند به سادگی قدم زدن به مدت 30 دقیقه باشد.
-مراجعه به درمانگر یا شرکت در جلسات مشاوره برای مدیریت استرس
-اجتناب از مصرف مواد مخدر ، الکل ، کافئین و سایر موادی که باعث ایجاد استرس در بدن می شوند
-خواب منظم و خوابیدن حداقل شش ساعت در شب
-از تکنیک های آرامش مانند تنفس عمیق در برنامه روزانه خود استفاده کنید
شما می توانید این تغییرات را به تنهایی انجام دهید ، اما ممکن است همکاری با پزشک برای ایجاد یک برنامه درمانی که به بهترین وجه نیازهای مراقبت های بهداشتی شما را برآورده کند ، مفیدتر باشد.
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سایت سلامت جنسی کامش می باشد.