سندرم استکهلم معمولاً با آدم ربایی و وضعیت گروگانگیری در ارتباط است. گذشته از موارد معروف جرم ، افراد عادی نیز ممکن است در پاسخ به انواع مختلف تروما دچار این شرایط روانی شوند.

 

سندرم استکهلم چیست؟

 

سندرم استکهلم پاسخی روانشناختی است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که قربانیان با اسیرکنندگان یا سو استفاده کنندگان خود ارتباط برقرار کنند. این ارتباط روانشناختی در طی روزها ، هفته ها ، ماه ها یا حتی سال ها اسارت یا سو استفاده ایجاد می شود.

با این سندرم ، گروگان ها یا قربانیان سو استفاده ممکن است با اسیران خود همدردی کنند. این نقطه مقابل ترس ، وحشت و تحقیر است که ممکن است از قربانیان در این شرایط انتظار داشته باشد.با گذشت زمان ، برخی از قربانیان احساسات مثبتی نسبت به اسیرکنندگان خود پیدا می کنند. حتی ممکن است احساس کنند انگار اهداف و علل مشترکی دارند. قربانی ممکن است احساسات منفی نسبت به پلیس یا مقامات را شروع کند. آنها ممکن است از کسی که در تلاش برای کمک به آنها برای فرار از وضعیت خطرناکی باشد ، ناراحت شوند.این تناقض در مورد هر گروگان یا قربانی اتفاق نمی افتد.

اختلالات جنسی در بیماری های روانی به میزان زیاد وجود دارند و در مشکلات جنسی نیز گاهی ما شاهد سندرم استکهلم نیز هستیم .

بسیاری از روانشناسان و متخصصان پزشکی ، سندرم استکهلم را مکانیزم دفاعی کنار آمدن یا روشی برای کمک به قربانیان می دانند که بتوانند ضربه های یک وضعیت وحشتناک را کنترل کنند. در واقع ، سابقه سندرم ممکن است به توضیح علت این امر کمک کند.

 

تاریخچه چیست؟

 

در سال 1973 بود که این پاسخ به دام افتادن یا سو استفاده نامگذاری شد.
زمانی است که دو نفر پس از سرقت از یک بانک در استکهلم ، سوئد ، چهار نفر را به مدت 6 روز به گروگان گرفتند. پس از آزادی گروگان ها ، آنها از شهادت دادن علیه اسیرکنندگان خود خودداری کردند و حتی شروع به جمع آوری پول برای دفاع خود کردند.
پس از آن ، روانشناسان و متخصصان بهداشت روان اصطلاح "سندرم استکهلم" را به شرایطی که در هنگام ایجاد ارتباط عاطفی یا روانی گروگانگیران با افرادی که آنها را به اسارت گرفته اند ، نسبت دادند.
.

 

علائم 

 

سندرم استکهلم توسط سه علائم مشخص شناخته می شود.

-قربانی نسبت به شخصی که آنها را به اسارت گرفته یا از آنها سو استفاده می کند احساسات مثبتی پیدا می کند.
-قربانی احساسات منفی نسبت به پلیس ، شخصیت های اقتدار یا هر کسی که ممکن است در تلاش برای کمک به آنها باشد تا از اسارتگر خود دور شوند ، احساس می کند. آنها حتی ممکن است از همکاری علیه اسیرکننده خود امتناع ورزند.
-قربانی شروع به درک انسانیت ربوده کننده خود می کند و معتقد است که آنها اهداف و ارزشهای یکسانی دارند.
این احساسات معمولاً به دلیل موقعیت عاطفی و بسیار پر بارشی که در جریان گروگانگیری یا چرخه سو استفاده رخ می دهد ، اتفاق می افتد.

 

بیشتر بخوانید : کمال گرایی چیست؟

 

به عنوان مثال ، افرادی که دزدیده می شوند یا به گروگان گرفته می شوند ، اغلب از سوی اسیرکننده خود احساس خطر می کنند ، اما همچنین برای زنده ماندن به آنها بسیار اعتماد دارند. اگر آدم ربا یا سو استفاده کننده به آنها مهربانی نشان دهد ، ممکن است نسبت به اسیر کننده خود نسبت به این عطوفت احساسات مثبتی داشته باشند.