هپاتیت به شرایط التهابی کبد اشاره دارد که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می شود ، اما علل احتمالی دیگری نیز برای هپاتیت وجود دارد. این موارد شامل هپاتیت خود ایمنی و هپاتیت است که در نتیجه ثانویه داروها ، سموم و الکل رخ می دهد.
هپاتیت می تواند یک عفونت جنسی و یا به عبارت بهتر عفونت واگیردار جنسی باشد. هپاتیت به شرایط التهابی کبد اشاره دارد که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می شود ، اما علل احتمالی دیگری نیز برای هپاتیت وجود دارد. این موارد شامل هپاتیت خود ایمنی و هپاتیت است که در نتیجه ثانویه داروها ، سموم و الکل رخ می دهد. هپاتیت خودایمنی بیماری است که وقتی بدن شما آنتی بادی علیه بافت کبد شما ایجاد می کند ، رخ می دهد.کبد شما در ناحیه فوقانی شکم قرار دارد و عملکردهای حیاتی بسیاری را انجام می دهد که بر متابولیسم بدن تأثیر می گذارد ، در مواجهه با هپاتیت باید مانند درمان عفونت های مقاربتی شریک جنسی را نیز مد نظر داشت. از جمله:
-تولید صفرا ، که برای هضم غذا ضروری است
-فیلتر کردن سموم از بدن ا
-دفع بیلی روبین ، کلسترول ، هورمونها و داروها
-تجزیه کربوهیدرات ها ، چربی ها و پروتئین ها
-فعال سازی آنزیم ها ، پروتئین های تخصصی ضروری برای عملکردهای بدن
-ذخیره گلیکوژن (نوعی قند) ، مواد معدنی و ویتامین ها
-سنتز پروتئین های خون ، مانند آلبومین
عفونت های ویروسی کبد که به عنوان هپاتیت طبقه بندی می شوند ، شامل هپاتیت A ، B ، C ، D وE می باشد. ویروس متفاوتی مسئول هر نوع هپاتیت ویروسی است.
-هپاتیت A : یک بیماری حاد ، کوتاه مدت است ، در حالی که هپاتیت B ، C و D به احتمال زیاد مداوم و مزمن است. هپاتیت E معمولاً حاد است اما به ویژه در زنان باردار می تواند خطرناک باشد.هپاتیت A در اثر عفونت با ویروس هپاتیت A (HAV) ایجاد می شود. این نوع هپاتیت معمولاً با مصرف غذا یا آب آلوده به مدفوع از فرد آلوده به هپاتیت A منتقل می شود.
هپاتیت B : هپاتیت B از طریق تماس با مایعات عفونی بدن مانند خون ، ترشحات واژن یا مایع منی ، حاوی ویروس هپاتیت B (HBV) منتقل می شود. مصرف داروی تزریقی ، رابطه جنسی با شریک زندگی آلوده یا اشتراک تیغ با فرد آلوده خطر ابتلا به هپاتیت B را افزایش می دهد.
هپاتیت C : هپاتیت C از ویروس هپاتیت C (HCV) ناشی می شود. هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن آلوده ، به طور معمول از طریق استفاده از داروهای تزریقی و تماس جنسی منتقل می شود..
هپاتیت D : هپاتیت D نیز که هپاتیت دلتا نامیده می شود ، یک بیماری جدی کبدی است که توسط ویروس هپاتیت D (HDV) ایجاد می شود. HDV از طریق تماس مستقیم با خون آلوده منتقل می شود. هپاتیت D نوعی هپاتیت است که فقط همراه با عفونت هپاتیت B اتفاق می افتد. ویروس هپاتیت D بدون وجود هپاتیت B نمی تواند تکثیر شود.
هپاتیت E : هپاتیت E یک بیماری منتقله از طریق آب است که توسط ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می شود. هپاتیت E عمدتا در مناطقی با سرویس بهداشتی ضعیف یافت می شود و معمولاً از بلع مواد ناشی از آلودگی منبع آب است.
الکل و سموم دیگر : مصرف زیاد الکل می تواند باعث آسیب کبدی و التهاب شود. گاهی اوقات از این به عنوان هپاتیت الکلی یاد می شود. الکل به طور مستقیم به سلولهای کبد آسیب می رساند. با گذشت زمان ، می تواند آسیب دائمی ایجاد کند و منجر به نارسایی کبد و سیروز ، ضخیم شدن و زخم شدن کبد شود.
سایر علل سمی هپاتیت شامل استفاده بیش از حد یا مصرف بیش از حد داروها و قرار گرفتن در معرض سموم است.
پاسخ خودکار سیستم ایمنی :در برخی موارد ، سیستم ایمنی بدن کبد را به عنوان یک ماده مضر اشتباه می گیرد و شروع به حمله به آن می کند. این باعث التهاب مداوم می شود که می تواند از خفیف تا شدید باشد ، که اغلب مانع عملکرد کبد می شود. این در زنان سه برابر بیشتر از مردان است.
اگر اشکال عفونی هپاتیت را دارید ، مانند هپاتیت B و C مزمن ، ممکن است در آغاز علائمی نداشته باشید. علائم ممکن است تا زمانی که آسیب بر عملکرد کبد تأثیر نگذارد ، رخ دهد.علائم و نشانه های هپاتیت حاد به سرعت ظاهر می شوند. این علائم عبارتند از:
-خستگی
-علائم شبیه آنفولانزا
-ادرار تیره
-مدفوع کمرنگ
-درد شکم
-از دست دادن اشتها
کاهش وزن بدون دلیل
-زردی پوست و چشم ، که ممکن است نشانه هایی از زردی باشد
هپاتیت مزمن به آرامی ایجاد می شود ، بنابراین ممکن است این علائم و نشانه ها خیلی ظریف باشند که بتوان آنها را متوجه شد.
برای تشخیص هپاتیت ، ابتدا پزشک شرح حال شما را می گیرد تا فاکتورهای خطر ابتلا به هپاتیت عفونی یا غیر عفونی را تعیین کند. در طول معاینه فیزیکی ، پزشک ممکن است به آرامی شکم شما را فشار دهد تا ببیند آیا درد یا حساسیت وجود دارد. همچنین ممکن است پزشک احساس کند که کبد شما بزرگ شده است یا خیر.
آزمایشات عملکرد کبد از نمونه های خون برای تعیین میزان کارآیی کبد شما استفاده می کند. نتایج غیر طبیعی این آزمایشات ممکن است اولین نشانه وجود مشکلی باشد ، به خصوص اگر در معاینه فیزیکی بیماری کبد هیچ نشانه ای نشان ندهید. سطح بالای آنزیم کبد ممکن است نشان دهد که کبد شما تحت فشار است ، آسیب دیده است یا به درستی کار نمی کند.
اگر آزمایش های عملکرد کبد شما غیرطبیعی باشد ، پزشک احتمالاً آزمایش های خون دیگر را برای تشخیص منبع مشکل تجویز می کند. این آزمایشات می تواند ویروس های ایجاد کننده هپاتیت را بررسی کند. همچنین می توان از آنها برای بررسی آنتی بادی هایی که در شرایطی مانند هپاتیت خود ایمنی شایع هستند استفاده کرد.
سونوگرافی
سونوگرافی شکمی از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصویری از اندام های داخل شکم شما استفاده می کند. سونگرافی موارد زیر را نشان می دهد :
-مایع در شکم
-آسیب یا بزرگ شدن کبد
-تومورهای کبدی
-ناهنجاری های کیسه صفرا
-گاهی اوقات پانکراس در تصاویر سونوگرافی نیز ظاهر می شود. این می تواند یک آزمایش مفید در تعیین علت عملکرد غیر طبیعی کبد شما باشد.
نمونه برداری از کبد
نمونه برداری از کبد یک روش تهاجمی است که شامل گرفتن نمونه ای از بافت کبد توسط پزشک است. این کار از راه پوست با سوزن انجام می شود و نیازی به جراحی ندارد. به طور معمول ، از سونوگرافی برای راهنمایی پزشک در هنگام گرفتن نمونه بیوپسی استفاده می شود.این آزمایش به پزشک شما اجازه می دهد تا تعیین کند که عفونت یا التهاب چه تاثیری بر کبد شما گذاشته است. همچنین می تواند برای نمونه برداری از مناطقی در کبد شما که غیرطبیعی به نظر می رسند استفاده شود.
هپاتیت A : هپاتیت A معمولاً نیازی به درمان ندارد زیرا بیماری کوتاه مدت است. اگر علائم باعث ناراحتی زیادی شود ، ممکن است استراحت در رختخواب توصیه شود. اگر استفراغ یا اسهال دارید ، دستورات مربوط به هیدراتاسیون و تغذیه پزشک را دنبال کنید.
واکسن هپاتیت A برای جلوگیری از این عفونت در دسترس است. بیشتر کودکان واکسیناسیون را از 12 تا 18 ماهگی شروع می کنند. این یک سری از دو واکسن است. واکسیناسیون هپاتیت A برای بزرگسالان نیز در دسترس است و می تواند با واکسن هپاتیت B ترکیب شود.
هپاتیت B : هپاتیت حاد B به درمان خاصی نیاز ندارد. اما هپاتیت B مزمن با داروهای ضد ویروسی درمان می شود. این شکل از درمان می تواند پرهزینه باشد زیرا باید چندین ماه یا سال ادامه یابد. درمان هپاتیت B مزمن نیز نیاز به ارزیابی و نظارت پزشکی منظم دارد تا مشخص شود آیا ویروس به درمان پاسخ می دهد یا خیر.با واکسیناسیون می توان از هپاتیت B پیشگیری کرد.
هپاتیت C :از داروهای ضد ویروسی برای درمان هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت C استفاده می شود. افرادی که به هپاتیت C مزمن مبتلا می شوند به طور معمول با ترکیبی از داروهای ضد ویروسی درمان می شوند. همچنین ممکن است برای تعیین بهترین شکل درمان به آزمایش بیشتری نیاز داشته باشند. افرادی که در اثر هپاتیت C مزمن به سیروز (زخم کبد) یا بیماری کبدی مبتلا می شوند ، ممکن است کاندید پیوند کبد باشند. در حال حاضر ، هیچ واکسینی برای هپاتیت C وجود ندارد.
هپاتیت D :در حال حاضر هیچ داروی ضد ویروسی برای درمان هپاتیت D وجود ندارد. طبق یک مطالعه دارویی به نام آلفا اینترفرون می تواند برای درمان هپاتیت D استفاده شود ، اما فقط در حدود 25 تا 30 درصد از افراد بهبود را نشان می دهد. با واکسیناسیون هپاتیت B می توان از هپاتیت D پیشگیری کرد ، زیرا عفونت با هپاتیت B برای ایجاد هپاتیت D ضروری است.
هپاتیت E :در حال حاضر ، هیچ روش درمانی پزشکی خاصی برای درمان هپاتیت E در دسترس نیست. از آنجا که عفونت اغلب حاد است ، معمولاً به خودی خود برطرف می شود. به افرادی که به این نوع عفونت مبتلا هستند معمولاً توصیه می شود استراحت کافی داشته باشند ، مایعات زیادی بنوشند ، مواد مغذی کافی دریافت کنند و از الکل خودداری کنند. با این حال ، زنان بارداری که به این عفونت مبتلا می شوند ، نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارند.
بیشتر بخوانید : انتقال هپاتیت C از طریق رابطه جنسی
رعایت بهداشت یکی از راه های اصلی جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A و E است. و از ابتلا به هپاتیت B ، C و D از طریق خون آلوده می توان جلوگیری کرد :
استفاده نکردن از سوزن های دارویی مشترک
استفاده نکردن از تیغ مشترک
استفاده نکردن از مسواک شخص دیگری
دست نزدن به خون ریخته شده
هپاتیت B و C همچنین می تواند از طریق مقاربت جنسی و ارتباط صمیمی جنسی منتقل شود. تمرین رابطه جنسی ایمن با استفاده از کاندوم و سدهای دندانی می تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند. استفاده از واکسن کلید مهمی در پیشگیری از هپاتیت است.
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سایت سلامت جنسی کامش می باشد.
