وقتی فردی به ویروس مبتلا میشود، ممکن است مدتی طول بکشد تا در آزمایش ظاهر شود یا علائم و نشانهها ظاهر شوند. کارشناسان این دوره را دوره نهفتگی می نامند.
وقتی فردی به ویروس مبتلا میشود، ممکن است مدتی طول بکشد تا در آزمایش ظاهر شود یا علائم و نشانهها ظاهر شوند. کارشناسان این دوره را دوره نهفتگی می نامند. بروز علائم هپاتیت B ممکن است 60 تا 150 روز طول بکشد و آزمایش می تواند ویروس را پس از 1 تا 9 هفته پس از قرار گرفتن در معرض آن تشخیص دهد.
به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، میانگین زمانی که طول می کشد تا علائم ظاهر شوند 90 روز است و آزمایش ها می توانند ویروس را پس از میانگین 4 هفته شناسایی کنند.ویروس هپاتیت B (HBV) باعث التهاب در کبد می شود. می تواند حاد یا مزمن باشد.انتقال HBV از طریق مایعات بدن اتفاق می افتد.هنگامی که فردی که واکسن هپاتیت B را دریافت نکرده است با HBV تماس پیدا می کند، مدتی طول می کشد تا علائم یا نشانه های عفونت را تجربه کند.
همه کسانی که به هپاتیت B مبتلا می شوند علائمی ندارند. با این حال، بر اساس CDC، اگر علائم ظاهر شوند، می توانند به طور متوسط 90 روز یا 3 ماه پس از ابتلای فرد به ویروس شروع شوند.اگر چه 3 ماه میانگین است، اما علائم می تواند در هر زمانی بین 2 تا 5 ماه پس از قرار گرفتن در معرض شروع شود.منبع معتبر سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیان می کند که دوره کمون بین 30 روز تا 6 ماه است.
معمولاً پزشک چندین آزمایش را برای بررسی HBV و آنتی ژن های آن تجویز می کند. وجود یک آنتی ژن سطحی به نام HBs-AG در خون فرد نشان دهنده عفونت جدید و فعلی است.یک آزمایش می تواند این منبع مطمئن 1 تا 9 هفته پس از تماس فرد با ویروس را شناسایی کند. میانگین تشخیص حدود 4 هفته پس از قرار گرفتن در معرض رخ می دهد.
CDC بیان می کند که در نیمی از مواردی که علائم ایجاد می شود، ویروس دیگر نمی تواند ظرف 7 هفته پس از شروع علائم به دیگران منتقل شود.فردی که به هپاتیت B مزمن مبتلا نشود، 15 هفته پس از شروع علائم، آزمایش HBsAG منفی خواهد بود.
در افرادی که به هپاتیت B مزمن مبتلا می شوند، ویروس همچنان می تواند به دیگران منتقل شود.
ممکن است فرد هیچ علامتی نداشته باشد و ویروس همچنان به دیگران منتقل شود. از آنجایی که هیچ علامتی وجود ندارد، هیچ راهی برای اطلاع از گسترش بیماری وجود ندارد.
به طور کلی، ویروس از طریق تماس گاه به گاه با فردی که به هپاتیت B مبتلا است، منتقل نمی شود. ویروس زمانی پخش می شود که خون، مایع منی یا سایر مایعات بدن آلوده به بدن فردی که ویروس ندارد وارد شود.این معمولاً از طریق:
-زایمان
-فعالیت جنسی
-استفاده مشترک از سوزن یا سرنگ
-تماس با زخم های باز یا زخم های فرد مبتلا به ویروس
-به اشتراک گذاشتن وسایلی مانند مسواک یا تیغ
-آسیب تصادفی سوزن
ویروس می تواند حداقل 7 روز روی سطوح زنده بماند .
بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت B ممکن است متوجه نباشند که به آن مبتلا هستند، زیرا ممکن است علائمی نداشته باشند.شدت و طول مدت علائم در افرادی که هیچ علامتی را تجربه نمی کنند می تواند متفاوت باشد. آنها همچنین بین هپاتیت حاد B و عفونت مزمن هپاتیت B متفاوت خواهند بود.علائم شایع هپاتیت B حاد عبارتند از:
-تب
-خستگی
-درد یا درد عضلانی
-مدفوع رنگ پریده
-از دست دادن اشتها
-دل درد
-حالت تهوع یا استفراغ
-ادرار تیره
-زرد شدن پوست یا زردی
علائم هپاتیت B حاد معمولا چندین هفته طول می کشد، اما برخی از افراد ممکن است علائم را تا 6 ماه تجربه کنند.
هپاتیت B مزمن باعث بروز علائم در افراد نمی شود. با این حال، در برخی موارد، می تواند منجر به سیروز یا سرطان کبد شود.
اگر فردی فکر می کند که با هپاتیت B تماس داشته است، حتی اگر علائم وجود نداشته باشد، باید آزمایش دهد.برای انجام آزمایش، فرد می تواند به مطب پزشک، یا مرکز بهداشت مراجعه کند.
بیشتر بخوانید : انتقال هپاتیت C از طریق رابطه جنسی
هیچ درمانی برای هپاتیت B وجود ندارد.در صورت وجود علائم، فرد باید اطمینان حاصل کند که استراحت کرده و تغذیه کافی دریافت کرده و مایعات فراوان بنوشد. اگر علائم شدیدتر باشد، ممکن است فرد نیاز به مراجعه به بیمارستان داشته باشد.تقریباً از هر 20 بزرگسال، 1 نفر به هپاتیت B مزمن مبتلا می شود. برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن تحت درمان قرار می گیرند، اما همه به درمان نیاز ندارند.هیچ درمانی هپاتیت مزمن را درمان نمی کند، بنابراین ممکن است فرد به طور نامحدود به درمان نیاز داشته باشد. درمان ها به طور کلی شامل داروهای ضد ویروسی است.در افراد مبتلا به سیروز یا سرطان کبد مرتبط با هپاتیت B، پزشک ممکن است پیوند کبد را در نظر بگیرد.اگر فردی تشخیص هپاتیت B مزمن را دریافت کند، باید:
-واکسن هپاتیت A را دریافت کنید
-آزمایش هپاتیت C بدهید
-از یک رژیم غذایی سالم و متعادل پیروی کنید
-به فعالیت بدنی بپردازند
آنها همچنین باید قبل از مصرف هر گونه دارو یا مکمل، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنند تا مطمئن شوند که به کبد آسیب نرسانند.
هر کسی که مشکوک به تماس با HBV است باید در اسرع وقت با پزشک مشورت کند.پزشک میتواند از طریق واکسنها و دارویی به نام گلوبولین ایمنی هپاتیت B، پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) ارائه دهد. PEP می تواند از عفونت و آسیب کبدی جلوگیری کند.
همچنین در صورت مشاهده هر یک از علائم هپاتیت B یا اگر می داند که به هپاتیت B مبتلا است و علائم وی بدتر می شود، باید با پزشک تماس بگیرد.ه
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سایت سلامت جنسی کامش می باشد.