سندرم آشرمن یک وضعیت نادر و اکتسابی رحم است. در زنان مبتلا به این بیماری ، به دلیل نوعی ضربه ، چسبندگی در رحم ایجاد می شود.در موارد شدید ، تمام دیواره های جلو و عقب رحم می توانند با هم ترکیب شوند. در موارد خفیف تر ، چسبندگی می تواند در مناطق کوچکتر رحم ظاهر شود. چسبندگی می تواند ضخیم یا نازک باشد ، و ممکن است به طور نادرست قرار گرفته یا با هم ادغام شود.
سندرم آشرمن می تواند باردار شدن را دشوار و گاه باعث ناباروری زنان شود. همچنین می تواند خطر ابتلا به عوارض جدی در دوران بارداری را افزایش دهد. این بیماری اغلب قابل پیشگیری و قابل درمان است.

 

 

علائم

 

اکثریت زنانی که به سندرم آشرمن مبتلا هستند اصلاً قاعدگی ندارند. برخی از زنان در زمانی که پریود می شود درد دارند ، اما خونریزی ندارند. این می تواند نشان دهنده قاعدگی شما باشد اما خون قادر به خارج شدن از رحم نیست زیرا خروجی توسط بافت اسکار مسدود شده است.

اگر عادت ماهانه شما کم ، نامنظم یا غایب باشد ، ممکن است به دلیل بیماری دیگری باشد ، مانند:

-بارداری
-کاهش ناگهانی وزن
-چاقی
-ورزش بیش از حد
-مصرف قرص ضد بارداری
-یائسگی
-سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

اگر پریودهای شما متوقف شد یا بسیار کم اتفاق افتاد به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند از آزمایش های تشخیصی برای شناسایی علت و شروع درمان استفاده کنند.

 

سندرم آشرمن چه تاثیری بر باروری دارد؟

 

در صورت ابتلا به سندرم آشرمن امکان باردار شدن وجود دارد اما چسبندگی در رحم می تواند خطری برای جنین در حال رشد باشد. 

سندرم آشرمن همچنین خطر را در دوران بارداری افزایش می دهد:

-جفت سرراهی
--جفت اینکرتا
خون ریزی بیش از حد

در صورت ابتلا به سندرم آشرمن پزشکان می خواهند بارداری شما را از نزدیک کنترل کنند.

علل

 

طبق انجمن بین المللی Asherman’s ، حدود 90 درصد از کل موارد سندرم Asherman به دنبال روش اتساع و کورتاژ (D و C) اتفاق می افتد. A و C معمولاً به دنبال سقط ناقص ، جفت حفظ شده پس از زایمان یا سقط جنین انتخابی انجام می شود.

اگر D و C بین 2 تا 4 هفته پس از زایمان برای جفت حفظ شده انجام شود ، 25 درصد احتمال ابتلا به سندرم آشرمن وجود دارد. خطر ابتلا به این بیماری هرچه بیشتر رویه های D و C در یک زن افزایش یابد.

گاهی چسبندگی می تواند در نتیجه سایر جراحی های لگن مانند سزارین یا برداشتن فیبروم یا پولیپ ایجاد شود.

 

تشخیص

 

اگر پزشک شما به سندرم آشرمن مشکوک باشد ، آنها معمولاً ابتدا نمونه خون می گیرند تا سایر مواردی را که می توانند علائم شما را ایجاد کنند رد کنند. همچنین ممکن است از سونوگرافی برای بررسی ضخامت پوشش رحم و فولیکول ها استفاده کنند.

هیستروسکوپی احتمالاً بهترین روش برای استفاده در تشخیص سندرم آشرمن است. در طی این روش ، پزشک دهانه رحم شما را گشاد می کند و سپس یک هیستروسکوپ قرار می دهد. هیستروسکوپ مانند یک تلسکوپ کوچک است. پزشک شما می تواند با استفاده از هیستروسکوپ داخل رحم شما را ببیند و ببینید آیا جای زخمی وجود دارد یا خیر.

پزشک همچنین ممکن است یک هیستروسالپالوگرام (HSG) را توصیه کند. می توان از HSG برای کمک به پزشک در مشاهده وضعیت رحم و لوله های رحمی استفاده کرد. در طی این روش ، یک رنگ مخصوص به رحم تزریق می شود تا پزشک بتواند مشکلات موجود در حفره رحم یا رشد یا انسداد لوله های رحمی را با اشعه ایکس تشخیص دهد.

درمان
 

سندرم آشرمن با استفاده از یک روش جراحی به نام هیستروسکوپی جراحی قابل درمان است. ابزار کوچک جراحی به انتهای هیستروسکوپ متصل شده و برای از بین بردن چسبندگی استفاده می شود. این روش همیشه تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
پس از انجام این روش ، برای جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک و قرص های استروژن برای بهبود کیفیت پوشش رحم ، شما تجویز می شود.
بعداً برای انجام موفقیت آمیز بودن عمل و عدم وجود چسبندگی در رحم ، آزمایش هیستروسکوپی مکرر انجام می شود.
ممکن است به دنبال درمان چسبندگی دوباره اتفاق بیفتد ، بنابراین پزشکان توصیه می کنند قبل از اقدام به بارداری یک سال صبر کنید تا اطمینان حاصل کنید که این اتفاق نیفتاده است.
اگر قصد بارداری ندارید و شرایط باعث درد شما نمی شود ممکن است به درمان نیاز نداشته باشید.

 

 

بیشتر بخوانید : آندومتریوز و رابطه جنسی

 

جلوگیری

 

بهترین راه پیشگیری از سندرم آشرمن پرهیز از روش D و C است. در اکثر موارد ، باید تخلیه پزشکی را به دنبال سقط جنین از دست رفته یا ناقص ، جفت حفظ شده یا خونریزی بعد از تولد انتخاب کرد.
در صورت نیاز به D و C ، جراح می تواند با استفاده از سونوگرافی آنها را راهنمایی کرده و خطر آسیب به رحم را کاهش دهد.